مرگ خودش انتخاب می کند

امروز ناگهان تعطیل شدیم. سر خونه زندگی و سر و کله با پروپوزال فاطمه و کاربرگ جواد و آبگوشت ناهار و پیاز صبحانه چه خوب بود. وسط دو نماز صالح رفت حمام و بعد خیس خیس شال و کلاه کرد بره دنبال مادرش برای شانه ای تخم مرغ. دوازده و نیم صبحانه خوردیم و چهار آبگوشتی که همسر برنجی هم در کنارش دم کرده بود....

 

همه چیز در بهترین شکل ممکن بود.

 

همه چیز خوب بود عین اسب. فقط یه گرفتگی بود انگار .

 

یه بستگی بود اون روزها، بهش حمله کردند. حمله کردم، ریشه هاشو هی قطع می کردند قطع می کردم و نفس راحت می کشیدم و طرب ناک بر طبل شادیانه می کوفتم ولی صبح روز بعد باز عین قارچ از زیر سنگها سر بر می کرد این بستگی، این دل بستگی .اونم بالاخره به قلبش زدند ، زدیم زدید و ناامیدی به خوردش دادند، دادیم دادید و کشتیمش.

 

زندگی بستگی که تموم شد زندگی من و روحم کلا وارد محیط تازه شد. نفس اکسیژن دار واقعی کشیدم اما حالا حالا ها باید سرزمینِ این زندگی جدید رو کشف کنم..

 

 

فیلم شدیدا فلسفی، فکر شده و افق گشای دنیای عجیب غریب ، کمکم کرد. باید راه بیافتم حرکت کنم، اگر شد خودمو به قایقی که سهراب می ساخت و به آب می انداخت برسونم یا نه با هواپیماهای سرزمین عحیب غریب از کوهها عبور کنم...

 

حیف شد که سانسور شده دیدم

 

مطمئنم فیلم حرف بزرگی میزد که توی سانسور از بین رفت.

 

باید روحم رو بیرون محیط روزمره ملاقات کنم. باید کشفش کنم و بهش گوش بدم...سالهاست تشنه است تا رازی رو باز کنه

 

شاید روحم پیش ازین سازی بوده در دستان پسر پادشاه، هر دمی که به دمم می داده شاید دری به روی عالمی باز می شده

 

روحم شاید آخرش عین ساز ناکوکی، زیر کفشهای پسر پادشاه خرد شده باشه

 

 

اما نغمه ها هنوز در این ساز هست....جهان نواز

 

شاید ...شاید