به کار بیا

خدایا شکرت. 

از خط زدم بیرون، اما تو نزدی. 

من خسته ام در حالیکه خیلی پرانرژی و شاد و برخوردار هستم، خسته ام. فکرم خسته است. نمی خوام دیگه با قدرت فکر خودم مسائلو حل کنم. میخوام تو با قدرت فکرت حل کنی برام. 

مگه نمی بینی پسرام دیگه خودشون نمیرن سراغ مشقاشون؟ باید من ببرمشون و بنشینم کنارشون و لقمه کنم بزارم تو هاضمه ذهنشون؟  منم میخام از اونا تقلید کنم درباره مشقام.

نمی خوام خودم برم سراغ این مشق

دیگه نمی کشم این بار رو، نمی نویسم این سر لوحه تکراری رو

فکر تعطیل. مشق هم. اصلا غم زمانه خورم ؟ روزه هم بگیرم، فراق یار هم بکشم مشق هم بنویسم؟ 

من و این دل تعطیلم ؟؟به طاقتی که نداریم؟؟؟؟

خودت حلش کن . به من چه! مگه نفرمودی ان الله یحول بین المرء و قلبه...خب بیا بفرما حائلت نمی گم خوب کار نکرد ها نه سبحانک فقط نگا این وضع دل منه  ....

خوش می گذره عجیب اما می بینی که آدم نمی تونه تو خوشیها دنبال او نگرده. مثلا محض اینکه ازش بپرسه تو هم همینقدر خوشت هست؟ یا مثلا  دیدی ستاره بارون رو؟ اون چشمه زلال رو چشیدی؟ 

هوا رو داشتی؟ 

غرور کم کن و با من سر قرار بیا

بس است هر چه نهان بودی آشکار بیا

تو را برای چه عمری  نگاه داشتم؟

شراب روز مبادای من به کار بیا