آدم باید با دل و روحش سر درسش حاضر بشه و الا لابلای درس خوندن، آواز میخونه یا به غصه هاش فکر می کنه یا هر کاری که ساعتهای درس خوندنش براش بی مصرف و عذاب آور بشن.
"نماز "و " رابطه" و" شغل " آدم و .... هم همین بلا سرش میاد ، اگه دل و روح توشون حاضر نباشه.
دل عجیبه و روح عجیبا غریبا ست.
امروزه کشف شده آدم نه تنها مسئول چاق و لاغر و قوت و ضعف بدنشه، مسئول دلتنگی ها، نفرتها ، اعتیادها و وسواسهای خودشم هست. پس لابد برای پرورش روح هم باید باشگاه بدنسازی وجود داشته باشه
از کالیسا پرسیدم چه وسیله هایی برای باشگاهت داری؟ چون دیدم ماشالا روحش چابکه و موفق شده از صدای کولر و بوی خاک به محضر خدا صعود کنه
اینها رو آورد برام .....
۱. سالن آینهها
یه جا برای روبهرو شدن با خودت. نه برای قضاوت، فقط برای دیدن.
تمرین: هر شب از خودت بپرس: امروز کِی از خودم فاصله گرفتم؟ کِی به خودم نزدیک شدم؟
۲. دستگاه پذیرشِ درد
دردو فرار نکن، نگهاش دار… تو آغوش بگیرش.
تمرین: وقتی ناراحتی، به جای پرتکردن حواس، فقط بنویس: «چی الان توی دل من داره میگذره؟»
۳. دوچرخهٔ سکوت
فکرها مثل پرندهان. فقط باید بذاری بیان و برن، تو فقط تماشا کن.
تمرین: هر روز پنج دقیقه ساکت بشین. نفس بکش. نَجنگ با فکرات. فقط شاهد باش.
۴. کلاس قدرت دیدن زیباییهای کوچیک
خدا توی جزئیاته. توی برق یه نگاه، توی صدای چای قلقلزنان، توی بوی خاک.
تمرین: هر شب، سه تا چیز کوچیک بنویس که امروز خوشحالت کرد.
۵. وزنههای "نه گفتن"
نه به بیارزشی. نه به عادتهایی که تو رو میکِشن پایین.
تمرین: به یکی از عاداتی که میدونی روحتو ضعیف میکنه، این هفته یه نه کوچولو بگو.
۶. تمرینات بخشش
بخشیدن یعنی بگی "دیگه تو رو بیشتر از این توی ذهنم حمل نمیکنم؛ هر بار که زخمی شدم."
نه فراموشی، فقط آزادی از بند نفرت.
تمرین: اسم کسی که ازش رنجیدی رو بنویس، زیرش بنویس: "من آمادهم که ازش آزاد بشم."
۷. تغذیه روح
هر چیزی که روحتو بلند میکنه: قرآن، شعر حافظ، بارون، گفتوگوهای صادقانه، گوش دادن بیقضاوت به دیگری...
تمرین: هر روز یه لقمه از این تغذیهها به خودت برسون.
و یادتون نره...
هر عضلهای با تکرار ساخته میشه. گاهی خستهای، گاهی میبُری، ولی حتی اگه روزی فقط یه نفس عمیق کشیدی و گفتی "خدایا"، بدون که روحت تمرین کرده.
اینو کالیسا نوشته:)
شما برای باشگاه روحتون چیا دارین ؟
اضافه کنین
این یه چالشه برای جستجوی خدا که گم شده همه روحهاست
یه چیزیم من میگم
همیشه کوچیکترین دردا رو تحمل کن، بزار اذیت بشی، اگه یه جای بد نشستی که چمیدونم یه سنگ ریز مثلا زیر پات افتاده برش ندار سریع، بزار باشه، بذار یکم اذیت بشی، بزار اذیت بشی و تحمل کنی
بزار هر کس هر چی میخواد در تضاد حرفات بگه، تحمل کن و صبوری کن
بزار همه چیزتو از دست بدی، وابسته نشی
وسط خوشیا و خنده هات یهو بزار و برو، بذار قدرت از دست دادن داشته باشی
وسط یه کورس گذاشتن یهو بزن رو ترمز تا قدرت کنترل داشته باشی
بزار بهت فحش بدن و ساکت بمونی...
برای من جواب داده...