گاهی مثل نسیم، یک اندوه می فرستی و می روی
گاهی به خواب می آیی
گاهی ...
اما رها نمی کنی
چه تصویر قشنگی از یه حضورِ کمرنگ اما همیشگی کشیدی. مثل یه خاطره که هر از گاهی سرک می‌کشه و نمی‌ذاره فراموش بشه
حسن تعبیر در حد خرد جمعی هوش مصنوعی!👏
سلام و درود
همچنان ادامه دارد...؟
زبان آدمی قاصر است از وصف خیلی اتفاقات...
انشالله خیر هست
پیرو اون بحث درباره جدی گرفتن نشانه ها و پیوند زدنشون با آگاهی
ثبتش کردم اندوه رو
بهش دقیق شدم
ولی تا نرفتم حرم، نفهمیدم چقدر عمیق بوده
انسان باید هر هفته پاتوق اشک داشته باشه
اشک، حجامت روحه
کاش این اشکی که میگید سرازیر بشه.
و اگه سرازیر شد رفیق نیمه راه نشه.
خوشا به حالتان که با اشک ریختن عجین هستید.
با من بیگانه است. لیاقت داشتنش را ندارم.
خب احتمالا نشکستید و نشکستند شما را
درست رفتید که درستید و نشکسته لابد
خبطی نکردید که خبت بشید
متاسفانه کاملا برعکس هست
دل همراهی نمیکنه هنوز
دل هنوز شک به حق دارد
دل شک به توکل دارد
دل شک به غیب و عالم یقین دارد
سنگ ما تراش خورده اما عیارش مشخص نشده
بالاخره از این دری که می کوبید ، سری بیرون خواهد آمد
از در خانه دل
وقتهای طلایی ، لحظه های ناب
یه حضور ناپیدا....
چقدر واقعی بود این حس