رسته از هست

خواهر

اینها همه ابتلاست برای عبور.

 نه به اون مرد دل ببند، نه به مردهای خارج از او.

عبور کن.

حالا گاهی لغزش ممکنه پیش بیاد، طبیعیه، اقتضای این عالمه. 

مهم اینه عبور کنی، توقف نکنی،

بیرون بیا از اون دوست داشتنهایی که میگی. تعالوا. 

برو بالا و بالاتر. 

+این عالم و هرچی که در اون هست، مثل جهنم می مونه.

عذب  و عذابه. 

باید ازش عبور کرد و به جنت رسید.

نه، اشتباه نکن.

می بینم آینده ی چنین تفکر پوچ و بی سرانجام رو.

از من گفتن بود.

خود دانی

سلام خانم ، خوب هستید ؟

کلا این حالت که "تا تو حرف نزنی من نمی فهممت 

ولی من حرف نمی زنم ولی تو باید بفهمی من چمه" در میان آقایون هست .....🗿😃🤣

با وقاحت تمام🤨

میم رو نمی دونم ولی شما به شبکه های اجتماعی معتاد شدین 

تلوزیون میگفت اینه که آدمو رو از هم دور کرده

مطرب از درد محبت عملی می‌پرداخت

که حکیمان جهان را مژه خون‌پالا بود

اما به قول مولوی:

انزله من العلی انشأه من الولا

املاه من الملا فهمه لمن دری

             ***

زینه لوصله الحقه باصله

نوره بنوره ایقظه من الکری.

بستگی قشنگم، جسارتا من با نظر فانی بانو موافق هستم، منتها من نه علم ایشون رو دارم، نه قدرت قلم ایشون رو، بنابراین دخل و تصرفی توی حرفهاشون نمیکنم، اما پرسیدین چرا حرف زدن با کسیکه نمی بینیش یا مجازیه، جذاب تره، چون معمولا توی فضای مجازی شما بخشی از شخصیت اون طرف رو می بینی و احتمالا بهترین بخش شخصیتش،اما اونی که کنارته، تمام ابعاد شخصیتش برات قابل لمسه و البته شما برای اون،خوب و بدتون هویداست،تجربه ای که خودم داشتم و صحبت کردن توی فضای مجازی ، این حس رو بهم داد که خیلی کمتر از دنیای واقعی قضاوت شدم، در نورد اون مشکل خاص که میدونی، من بعد از اونهمه سال و اونهمه درگیری، حتی نزدیکترین کسانم از ماجرا خبر ندارن، حتی عزیزترین دوستانم. ولی شما رفقای بیان میدونین، تقریبا هیچکدوم هم قضاوت نکردین، از اونطرف چت کردن با آدم‌های جدید حس هیجان و تنوع طلبی آدمها رو تا حد زیادی ارضا میکنه و خیلی دلایل دیگه، اما همونقدر که به آدم خوش میگذره، همونقدر آدم رو از آدم‌های حقیقی و واقعی زندگیش دور میکنه.

بازم حرف دارم عشقم،  توی یه کامنت دیگه عرض میکنم.

یه فضای امن توی خونه ایجاد کن، برای حرف زدن اصرار و پافشاری نکن، بیشتر شنونده باش، سعی کن ازش نظرخواهی کنی، این اطمینان رو بهش بده که قرار نیست قضاوت بشه، تایم مناسب برای خرف زدن انتخاب کن،اگر تنشی ببن تون هست، اونا رو به حداقل برسون، مهربون و گرم باش و حامی، خلاصه که بستر رو برای مکالمه آماده کن، یه پروسه زمان بر هست، سر مسائل الکی هم لطفا غر نزن، کاری نکن به غلط کردن بیفته، حالا رفته یه چیزی خریده،اصلا بیشتر از معمول پول خرج کرده، دیگه بهش غر نزن، اون پول روزی اون آقای فروشنده بود، سخت نگیر ... راحت و رها از مسائل بگذر...

بستگی خیال ، خیال میاره، توهم میاره،یه وقتی به خودت میای می بینی توی خواب و خیال و توهماتی ، دوست داشتن های خیالی هم که دیگه نگم برات... خیال رو متوقف کن... نمیدونم چطوری، حتی ذره ای حس رضایت از چت و مراوده های مجازی اجازه نده به ذهن و قلبت ورود کنه، اونم با مرد جماعت... 

نشدنی ها رو تست کن، شاید بشن، شاید هم نه ... حرفی بزن که برای اون جذابه ، مدارا، صبوری... میدونم روح سرکشی داری، میدونم خیلی غنی هستی، نذار این غنی بودن سبب بشه اون مرد خودش رو خلا سلاح ببینه در برابرت... 

در ضمن خلع سلاح اینجوری نوشته میشه 😐😐😐

امیدوارم قضاوت نکرده باشم، امیدوارم کلامم حاوی رنجش نبوده باشه، حتی به مقادیر کم...

امیدوارم زیاده گویی نکرده باشم، اما اگر همه ی اینارو کردم، واقعا حس مسئولیت نسبت به یه دوست بوده و بس... نتونستم بخونم و بگذرم...البته بقیه ی کامنت ها هم همینطور بودن...معلومه خیلی عزیزی...

من دعانویس نیستم

و از تائیس، از ابلیس،

و از شیطان آتیکا.

فقط بیزارم

از دروغ‌های بی‌فروغ

از دیده‌های بر نالیده 

از گرگ‌های دریده.

در دنیای موازی...

کتاب "درست حسابی دعوا کن" رو پیشنهاد می‌کنم. یه زن و شوهر روانشناس نوشتنش. خیلی عالیه اصلا

من ناراحت شدم کامنت ها رو خوندم خطاب به شما....

خب وقتی چیزی رو یه نفر نمی دونه چرا در موردش حرف می زنه و کامنت می ذاره؟

من از طرفشون عذرخواهی می کنم از شما..

این جور شعرها کلاً به آدما جرأت میده.

و خیلی خوبه که شما هم جری‌تر شدین.

جری شدن در این راه باعث میشه مضامین مهرآمیز و گلواژه‌های شعری در حافظه‌تون بیشتر نفوذ کنه.

من به صداقت واژه‌هایی که در این مجازآباد از عشق می‌نویسند هیچ وقت یقین نداشتم و ندارم. اما شما را در هماوردی با سرخی و سبزی عشق، راستگو و جسور می‌دانم. 

پس اگر به درک عمیقی از عشق و مضمون بیت مولوی رسید‌ه‌ای و اگر عزم شلوغ‌کاری در دنیای موازی داری، بسم‌الله. بیفت جلو.

برو، اما بقول مولوی حیلت را رها کن.

فقط از خانم رها فاصله نگیر..

اشارات ایشان کم از بشارت‌های مولوی و حافظ نیست.

دروغ‌های دنیای موازی هم که بوی عشق نمی‌دهد، 

باشد ارزانی خود ما.

خداییش وای برمن و وای به حال بیچاره‌هایی که ناباورانه‌ها را باور می‌کنند :))

جواب کامنت آخر خیلی خوبه اما...ظلمات است بترس از...هم داره ...

ولش کن، ته تهش مهم اینه که :

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق

بر او نَمُرده، به فتوای من نماز کنید...

وای چقدر حرف زدین

من حرفی ندارم چون درکی از این ها ندارم

فقط میدونی خدا ظاهرا به شما شانس داده و به من نداده

و اینکه من مدام درحال غلط کردم گفتن و گ... خوردن گفتن هستم...

و هیچ راهی جز صبر کردن ندارم

شاید هر چی که هستم و شدم همه و همه از روی اجبار بوده و اجر و قربی نداره

شاید هم یه انرژی داره منو سوق میده به سمتی که منو پرورش بده به شیوه ی خودش

شاید هم تقدیر و طالع نحس منه

هر چی که هست باید پای انتخابم وایستم

بستگی...

من از دیروز هی بر میگردم این پست و کامنتهاش رو میخونم، ببینم چطوری مردم رو درگیر خودت میکنی...

اینهمه لوندی و طنازی و دلبری از کجا میاد اونوقت...

به دامِ زلفِ تو دل مبتلایِ خویشتن است...

بکُش به غمزه که اینَش سزایِ خویشتن است...

کامنت مرآت در مورد خانم رها ...من خجالت زده شدم حقیقتن... 😊

اتفاقا باید حرف زدن

عمق انسان اینقدر عمیقه که همیشه از چشم نمیشه فهمید مشکل رو!

میشه فهمید مشکلی هست اما نمیشه فهمید چیه!!

بعد این که چشم ها حیا دارن پنهان می کنند

من به عنوان یه انسان میخوام نظر بذارم نه یه مرد...

من 31 سال عمر از خدا گرفتم که از 8 یا شایدم 9 سالگی عشق رو دوست داشتم، مدام خودم رو به سمت دوست داشتن سوق میدادم و میخواستم عاشق باشم

تا جایی که تو دوران راهنمایی تا دانشگاه دست از آدمها کشیدم و با موجود خیالی در ذهنم هم پیمان شدم، هر موقع راه میرفتم کنارم راه میرفت، هر موقع غم داشتم اون زودتر میفهمید، هر موقع نگاهم به کسی می افتاد یاد اون میوفتادم

فکر میکردم آدمهای واقعی هم میتونن مثل موجود خیالی من باشند، فکر میکردم انسانی پیدا میشه که عشق رو بفهمه اما...

اما بعد از ازدواج فهمیدم که هیچ انسانی اونی نیست که میگه، اونی نیست که نشون میده

قبل از ازدواج فکر میکردم دروغ قبل ازدواج برای فیلماست، نمیدونستم چون واقعیت داره دارن در موردش فیلم میسازن... فکر میکردم عشق همه چی رو عوض میکنه، فکر میکردم عشق باعث میشه آدما دروغ نگن،فکر میکردم آدما برای عشق میتونن از خواسته های بدشون بگذرند، فکر میکردم با آدمها میشه خوشبخت شد

اما نه...

موجود خیالی و تمام عیار برای همون خیاله، آدمها هیچ رنگ و بوی خیالی ندارند...

اما میدونی چی شد اون همه خیال؟!

اون فکرا و اون خیال بافیا باعث شد که من خودم خیالی بشم، خودم کسی شدم که دیگه هیچ کس منو نمیشناسه

همون جور که موجود خیالی من برای من تغییر میکرد، خودم یاد گرفتم که تغییر کنم

اینقدر با موجود خیالیم در آرامش بودم که بعد ازدواج نتونستم آرامشمو از دست بدم و برای ایجاد آرامش هم عذر خواهی کردم و هم تغییر کردم

ببخشید حرفام شبیه درددل شد

فقط میخوام اینو بدونی که بدون حرف زدن نمیشه از درد کسی با خبر شد و اینکه هر عشقی یه تاوانی داره

تله پاتی هم واسه فیلماست و با همون موجودات خیالی امکان پذیره....

تامام

نه تو رو خدا نکنید خواهرم

فقط خواستم بگم همیشه اونی نمیشه که میخوایم

الگوی ذهنی بعضی وقتا دیوونت میکنه

چون خیلی فرقه بین الگوی ذهنی و واقعیت....

همه دوست ندارند خوب باشند... اینو مطمئنم

چه پستی گذاشتی، عالیه

به هزارتا چیزی فکر کردم که نداشتم، و به هزارتا خواسته ای که نرسیدم

چقدر یهو دلم تنگ شد

از این خندم میگیره که من فقط از ازدواج و عشق آرامش میخواستم، ولی به همه چی رسیدم الی آرامش

خندم میگیره که دلتنگ یه آغوش هستم اما همونم ندارم

خندم میگیره که دلتنگ یه ساندویچ کثیف کنار خیابون هستم اما ندارم

خندم میگیره که سوار ماشینی بودم که با کلی قرض و زحمت گرفتیمش و داخلش شاد نبودم، خندم میگیره که هر شب باید دعوا بشه اونم برای کاری که نکردم

خیلی خیلی دلم تنگه

وحشتناک

کاش این پستو نمیخوندم

نه خوب شد خوندم و فهمیدم که یه عالمه کمبود دارم...

مثل کسی که پرتش میکنند وسط استخر عمق 4 متری و وسطاش یادشون میوفته که شنا بلد نیست...

موجود خیالی مثل گام به گامه، همه ی خوسته هاتو پوشش میده...

چرا من نباید در حد موجود خیالی کسی باشم؟!

چرا اینقدر خودخواه باشم که نتونم خواسته های اشتباهمو کنار بذارم؟؟!!

من اینو قبول ندارم

ببخشید قرار بود در مورد پست شما نظر بذارم اما همش درددل اومد...

حلال کنید

همین که موجود خیالی توقعتو میبره بالا

موجود خیالی جوری تربیت میشه که تو بخوای، من مجبورش نکرده بودم که خواسته هاشو زیرپا بذاره

موجودی که خواسته هاشو زیرپا بذاره که زنده نیست...

هم خوبی داشت هم بدی.... یادش بخیر

نه اونا هم زخمن هم درسن و هم امتحان

هم منو قوی کردن و هم خسته

خوب شد که یادم آوردین با چه سختی ای به اینجا رسیدم

نه به جایی نرسیدم که

منظورم اینه که تا اینجا سکته نکردم... خخخخ

گاهی یک سخن مکتوب ، 

تاثیرش خیلی بیشتر از مکالمۀ رو در روست . 

اگر چه مولانا این نوع معاشقه را منع میکند ، 

اما نه در شرایط شما .

راحتش بگذار مدتی . 

نه حرفی بزن و نه درخواستی . 

حرفی اگر با ایشان داری ، 

مکتوبش کن و بگذار مثلاً بغل سویچ ماشین . طوری که ببیند برای ایشان است . 

بعدش هم نگاه کنجکاوانه برای پاسخ نداشته باش . 

کاملا راحتش بگذار . 

بگذار تشنه بیاید سراغت . 

تشنۀ کلام . 

یعنی واضح بگویم : 

یه مدت دارکوب نباش .

همین 

بازهم دوبیت از مولوی:

وگر تو فتنه انگیزی و خودکام

«رها» کن داد و رسمی دیگر انداز.

نگون کن سرو را همچون بنفشه

گناه غنچه بر نیلوفر انداز.

با تکرار عبارت قبلی:

خداییش وای بر من! 

و وای بر اونهایی که ناباورانه‌های اینجا را باور می‌کنند :)